Het Parool: non tutti si chiedono perchè quelle 5000 persone erano in piazza

Perché quelle 5000 persone erano a Piazza Dam, si chiede Marcel Wiegman sul Parool. “Per migliaia di persone, la rabbia contro il razzismo si è rivelata maggiore della paura per il corona. In pochi, nel dibattito su quella manifestazione, si sono chiesti il perchè di tutta quella affluenza, concentrando invece il dibattito sulle regole anti-corona violate.

Nessuno sembrava aver previsto la possibilità che tanti avrebbero potuto sfidare norme e rischi per testimoniare il loro dissenso contro il razzismo. Come riportato in un recente essay della rivista De Groene Amsterdammer, gli olandesi di minoranze etniche sono sottorappresentati nell’istruzione, trovano con più difficoltà lavoro o casa e difficilmente raggiungono i vertici della pubblica amministrazione o delle attività imprenditoriali.

Il governo, scrive il Parool, è composto “solo da bianchi”, la profilazione etnica della polizia è delle autorità fiscali è un fenomeno difficile da contrastare: e quando movimenti di protesta per chiedere cambiamenti, come per Zwarte Piet, sono emersi hanno trovato una durissima resistenza da parte della società olandese.

I neri non hanno il privilegio di poter ignorare il razzismo, ha detto l’organizzazione Black Lives Matter dopo la manifestazione a Piazza Dam. Il razzismo fa più vittime della corona. “Le persone sono così stanche di questo stato di cose che sono disposte a correre il rischio di contrarre il virus pur di mostrare l’insoddisfazione”.

Il sentimento di molti olandesi di minoranza etnica è che a differenza dei genitori, loro sono nati nei Paesi Bassi e pretendono di essere considerati dalla società mainstream.

La presentatrice Lisette Wellens ha riflettuto sulle proteste degli ultimi giorni, con un post su Instagram: su di lei, questi eventi, e sulla percezione del razzismo, hanno avuto un impatto importante.

 

View this post on Instagram

 

De afgelopen dagen hebben meer met me gedaan dan ik in eerste instantie aan mijzelf wilde toegeven. Als kind van een zwarte moeder en een witte vader balanceer ik op een vreemde lijn. Niet wit en niet zwart. Allebei een beetje. En dus ook allebei net niet. Vandaar dat ik mijzelf de afgelopen dagen steeds heb toegesproken met dingen als: ‘niet zeuren’, ‘er zijn mensen die het veel zwaarder hebben dan jij’ en: ‘spreek je er maar niet te veel over uit’. Maar dat is precies waar de schoen wringt. Precies die gedachten zorgen ervoor dat al die kleine, gemene, racistische speldenprikjes waar ook ik in Nederland veel te vaak mee te maken krijg in stand blijven. Vaak zo subtiel maar helaas ook zo diepgeworteld. Dus daarom nu toch dit bericht. Hoe vaak ik niet heb gehoord dat ik ‘zo Nederlands’ ben dus vast wel tegen een grapje over zwarte mensen kan, dat ik niet moet zeuren als iemand gedachteloos het woord neger gebruikt, want dat dat toch niet voor mij geldt? Dat ik vast de eerste uit mijn familie ben die is gaan studeren, of dat ik een leuke meid ben maar dat ik me maar niet te veel moet gaan gedragen als Sylvana Simons. Dat mensen ongevraagd aan mijn haar zitten en dan concluderen dat het ‘zo zacht ’ is. Of gekscherend zeggen dat ik op een poedel lijk. En dan was er ook nog het moment waarop ik tijdens een EK in de kroeg praktisch applaus kreeg van een oudere Amsterdammer die het echt heel erg knap vond dat ik het volkslied uit mijn hoofd ken. Ik durf te wedden dat alle mensen die bovenstaande opmerkingen gemaakt hebben dat allang weer vergeten zijn. Want ook alle excuses die volgden op het moment dat ik ze op hun racistische opmerkingen wees heb ik allemaal weleens gehoord: ‘Het was maar een geintje’, ‘ik heb zelf een zwarte vrouw’, ‘mijn andere zwarte vrienden vinden dat ook’, ‘je neemt het te persoonlijk’, ‘je bent te gevoelig’, ‘je hebt het gewoon verkeerd begrepen’ ‘zo bedoelde ik het niet hoor’. Toch ben ik nu diep van binnen voorzichtig hoopvol dat er misschien iets gaat veranderen. Dat dit het begin is van een nieuwe koers en een flinke stap voorwaarts. Ik kreeg berichten van mensen waarvan ik het niet had verwacht….(rest van de tekst in reacties)

A post shared by LISETTE WELLENS (@lisettewellens) on Jun 2, 2020 at 8:08am PDT

Secondo lei, il razzismo in Olanda è radicato anche se spesso non immediatamente percettibile. Le proteste di piazza Dam, potrebbero aver avuto il merito di mettere il tema in alto nell’agenda: “Gli amici adesso vengono da me e mi chiedono: ti ho mai detto qualcosa di sbagliato? Rido per questo tipo di commenti. Ora penso sia positivo che il problema sia finito sul tavolo. ”

Il problema, scrive ancora il Parool, è che il dibattito potrebbe polarizzare ulteriormente la società olandese: il razzismo è ovunque, solo in Olanda pensiamo di non poter essere razzisti”, ha detto il docente Alleh Ghorashi, professore di diversità e integrazione alla VU.  “Le differenze tra le persone si acuiscono e la polarizzazione aumenta: i giovani di seconda e terza generazione mi considerano un debole, perché parlo di inclusione e non di decolonizzazione.”